ภาพของนักข่าวปรากฏในวัฒนธรรมสมัยนิยมมา เว็บสล็อตแตกง่าย ตั้งแต่สมัยโบราณ ทุกวันนี้ ภาพเหล่านั้นขัดแย้งกันมากขึ้นกว่าเดิม ด้วยการถือกำเนิดของมัลติมีเดียและการเติบโตของคนกลุ่มใหญ่ที่ได้รับข้อมูลของตนเป็นหลักจากสื่อสังคมออนไลน์ พระสงฆ์ และรายการข่าวที่พูดถึงความเชื่อทางการเมือง สังคม ศาสนา และเศรษฐกิจโดยเฉพาะ .
ความหลากหลายของการวาดภาพของสื่อ
ฐานข้อมูลของเราที่ Annenberg School ของ University of Southern California ที่มีภาพนักข่าวในวัฒนธรรมสมัยนิยมมีมากกว่า 86,000 รายการเกี่ยวกับนักข่าว ผู้ปฏิบัติงานด้านการประชาสัมพันธ์ และสื่อในภาพยนตร์ โทรทัศน์ วิทยุ นิยาย โฆษณา และการ์ตูน
หนังสือเล่มล่าสุดของเราHeroes and Scoundrels: The Image of the Journalist in Popular Culture แสดงให้เห็นว่าตัวละครสมมติมีแนวโน้มที่จะกำหนดความประทับใจของสาธารณชนต่อสื่อข่าวอย่างน้อยที่สุดเท่าที่สื่อจริงทำ
นั่นเป็นเพราะว่า น่าเสียดาย ที่ประชาชนส่วนใหญ่จำภาพยนตร์และรายการโทรทัศน์จำนวนมากได้ ซึ่งนักข่าวนิรนามถูกมองว่ามีเสียงดังและน่ารังเกียจ เดินทางเป็นฝูง มีกล้องและไมโครโฟนติดอาวุธ และไล่ตามและก่อกวนนักแสดงนำ
ฉากเหล่านี้ช่วยยืนยันความเชื่อทั่วไป ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ว่านักข่าวมีความก้าวร้าวและเอาแต่ใจตัวเอง ไม่สนใจในการให้บริการสาธารณะเพียงเล็กน้อย และกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับความต้องการทางเศรษฐกิจ การเมือง และส่วนตัวของพวกเขาเอง
การเพิ่มความประทับใจ เหล่า นี้คือความโน้มเอียงในปัจจุบันของผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่จะเกลียดชังนักข่าวที่ตั้งคำถามกับผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีที่พวกเขาต้องการหรือความเชื่อทางเศรษฐกิจและสังคม – การเมือง และภาพลักษณ์ของนักข่าวในวัฒนธรรมสมัยนิยมนั้นค่อนข้างจะกระทบกระเทือนจิตใจ
การแย่งชิงกันของสื่อมวลชนที่บ้านของผู้ต้องสงสัยก่อการร้ายในซานเบอร์นาดิโนไม่ได้วาดภาพนักข่าวทีวีที่ดีที่สุด
รูปภาพของสื่อที่มีอคติบ่อนทำลายความไว้วางใจในการรายงาน
ดูเหมือนว่าประชาชนจะ ต่อต้าน นักข่าว มากกว่าที่เคย โดยสรุปว่านักข่าวไม่ได้ให้บริการเพื่อผลประโยชน์สาธารณะ มุมมองคือนักข่าวไม่ควรรังควานผู้บริสุทธิ์ โดยที่ “ผู้บริสุทธิ์” มักแปลในใจของสาธารณชนว่าเป็นผู้สมัครทางการเมืองที่ชื่นชอบซึ่งพวกเขาเชื่อว่าสื่อข่าวพร้อมที่จะรับ
ประชาชนที่แตกแยกซึ่งแบ่งตามวาระทางการเมืองและประเด็นร้อนเช่นการก่อการร้าย ผู้อพยพ การทำแท้งและการดูแลสุขภาพ ดูเหมือนจะปฏิเสธนักข่าวที่คุกคามบุคคลที่ซื่อสัตย์ที่พวกเขาเชื่อว่าเป็นมุมมองของพวกเขาในสายตาของพวกเขา
คำถามที่ยากและความท้าทายใด ๆ จะถูกระบุว่าเป็นความลำเอียงที่เป็นปฏิปักษ์ของนักข่าวต่อผู้สมัครและถูกปฏิเสธโดยทันทีโดยผู้ชมที่มาเชียร์และไม่ถามว่าใครและผู้สมัครของพวกเขาเกี่ยวกับอะไร
ไม่สำคัญสำหรับผู้ชมของผู้สนับสนุนไม่ว่าผู้สมัครของพวกเขาจะขยายความจริงหรือเพียงแค่โกหกธรรมดาเกี่ยวกับปัญหา พวกเขาเกลียดคนที่ท้าทายการเลือกของพวกเขา และบ่อยครั้งกว่านั้น บุคคลนั้นคือนักข่าว
ทว่าชาวอเมริกันยังคงต้องการสื่อฟรี
ทว่าการสำรวจยังคงแสดงให้เห็นว่าชาวอเมริกันส่วนใหญ่ต้องการสื่อฟรีที่มีอยู่เสมอเพื่อปกป้องพวกเขาจากอำนาจและให้ข้อมูลที่หลากหลายอย่างอิสระ
ในขณะเดียวกัน การสำรวจยังแสดงให้เห็นว่าคนอเมริกันส่วนใหญ่มีความสงสัยอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับสื่อ พวกเขากังวลเกี่ยวกับพลังที่รับรู้ ความหยาบคายและการปฏิเสธ การโจมตีสถาบันและผู้คน การล่วงล้ำและความใจกว้าง ความเย่อหยิ่งและอคติ
น่าเสียดายที่ภาพยนต์ของนักข่าวส่วนใหญ่เป็นภาพขาวดำ มักเน้นตัวอย่างที่เลวร้ายที่สุดของการขาดความสามารถและความเข้าใจผิดของสื่อข่าว หรือในทางตรงกันข้าม เป็นการแสดงถึงมาตรฐานที่เป็นไปไม่ได้ของการสืบสวนอย่างกล้าหาญ
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะพรรณนาถึงงานจริงของนักข่าว การค้นคว้าและการรายงานที่ยาวนานหลายชั่วโมง ความยากลำบากในการรวมเรื่องราวที่ซับซ้อนภายใต้แรงกดดันด้านเส้นตาย การกดขี่ของนาฬิกา และความหลงใหลในรูปภาพของประเทศชาติ เรื่องราว
ข้อยกเว้นบางประการ – “ Call Northside 777 ” ในช่วงปลายทศวรรษ 1940 “ All the President’s Men”ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 และปัจจุบันคือ “Spotlight” ในปี 2015 – ไม่สามารถเอาชนะภาพลักษณ์ที่ท่วมท้นของนักข่าวนิรนามที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจ สาธารณะหรือความจริง
มันง่ายกว่ามากที่จะแสดงให้นักข่าวได้เห็นภาพยนตร์และรายการโทรทัศน์ที่แย่ที่สุดของพวกเขา ภาพเหล่านี้ให้สัตยาบันการต่อต้านนักข่าวที่ถามคำถามยากๆ เกี่ยวกับผู้สมัครคนโปรด หรือท้าทายระบบความเชื่อใดๆ ที่อาจเกิดจากความผิดพลาดและความเท็จ
ไม่มีใครอยากรู้ว่าจักรพรรดิของเขาไม่มีเสื้อผ้า และบ่อยครั้ง แทนที่จะโทษคนที่หลอกลวง พวกเขากลับโทษคนที่เปิดเผยการหลอกลวง
ผู้สมัครบอกนักข่าวถึงสิ่งที่พวกเขาสามารถถามได้
ผู้สมัครอย่างโดนัลด์ ทรัมป์ ที่มีความหวังเป็นประธานาธิบดี ซึ่งได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากเขตเลือกตั้งของเขา ได้บอกนักข่าวถึงสิ่งที่ควรถามในระหว่างการโต้วาทีในที่สาธารณะ และคำถามควรเป็นปรปักษ์น้อยลง เท็ด ครูซกล่าวว่าการอภิปรายของพรรครีพับลิกันควรได้รับการกลั่นกรองโดยผู้ที่จะลงคะแนนเสียงในระดับประถมศึกษาของพรรครีพับลิกัน โฆษกของเบอร์นี แซนเดอร์ส ผู้หวังชิงตำแหน่งประธานาธิบดีจากพรรคเดโมแครตบอกกับนักข่าวว่าอย่าถามเกี่ยวกับ ISIS ในงานรณรงค์ การรณรงค์ของฮิลลารี คลินตันใช้เชือกผูก ) เพื่อให้นักข่าวอยู่ห่างกันระหว่างขบวนพาเหรด
นาทีที่นักข่าวท้าทายผู้สมัครคนโปรด ผู้สนับสนุนของผู้สมัครคนนั้นก็ยืนขึ้นเพื่อบ่นว่านักข่าวที่ถามคำถาม ไม่ใช่ผู้สมัครที่ปฏิเสธที่จะตอบคำถาม เป็นฝ่ายผิด
แต่เป็นหน้าที่ของนักข่าวที่จะต้องสอบสวน เปิดเผย และท้าทายคำกล่าวของผู้สมัครทางการเมือง ถึงแม้ว่าจะเป็นงานที่ประชาชนไม่พอใจก็ตาม
ดูเหมือนว่าเราอยู่ในยุคที่สาธารณชนไม่สนใจการสนทนาทางแพ่งหรือการวิเคราะห์ผู้สมัครและประเด็นที่ถูกต้องและยุติธรรม สถานการณ์นี้ก่อให้เกิดปัญหาใหญ่สำหรับนักข่าวทุกคนที่พยายามจะนำทางในสังคมที่แตกแยกและแตกแยก
การที่นักข่าวถูกมองว่าเป็นวีรบุรุษหรือวายร้ายนั้นขึ้นอยู่กับระบบความเชื่อส่วนบุคคลของพลเมืองมากขึ้นเรื่อย ๆ และสิ่งนี้ส่งผลต่อมุมมองที่เฉพาะเจาะจงและมักมีอคติต่อโลกรอบตัวพวกเขาอย่างไร เว็บสล็อต , สล็อตแตกง่าย
